ولی در کشور ما و کشورهای دیگر جهان سوم چه؟علاوه بر تلویزیون،رادیو و وسایل سرگرم کننده دیگر که حالا  رایانه هم به آن اضافه شده،ورزش هم یکی از گرفتاریهاست.کسی که می‌خواهد در ریاضیات خلاق باشد باید وقت صرف کند.بدون صرف وقت ممکن نیست به جایی برسد.این اولین و آخرین شرط است.هیچ شرط دیگری نداریم. اما چه کسی می‌تواند تضمین کند که خلاقیت به ویژه خلاقیت ریاضی در جوان وجود دارد؟یاد آوری می‌کنیم که خلاقیت جنبه های مختلفی دارد.شاخه ای از خلاقیت تنها در حل مساله است. در دنیا و یا در ایران هم،آدم هایی هستند که کارشان تنها حل مساله است و کسانی در حل مساله ها گیر می‌کنند به آن ها مراجعه می‌کنند.اما اگر از این افراد بخوا هید قضیه ای را به قضیه های ریاضی اضافه کنند، نمی توانند. برخی  هم  تلاش و خلاقیتشان در ترجمه است.چند کتاب می‌خوانند به  اصطلاح می‌گویند موسیقی دان  تنها  کارش این نیست که آهنگ سازی کند، آن که خوب هم  اجرا می‌کند، خلاق  است.هم  ساختن آهنگ و هم اجرای خوب  هر دو  جزء خلاقیت است و اگر  خلاقیت  را به  این معناهای مختلف بگیریم همه ی  آدم ها، بی  استثنا، همه ی  دانش آموزان  ما خلاق  هستند، منتها  برای خلاقیت شرط هایی لازم  است :اولین  شرط  این است  که به کار گروهی عادت کرده باشیم.در مدارس بچه ها  را  به کار گروهی عادت نمی  دهیم.روی کار انفرادی تکیه  می‌کنیم.

برای دانش آموز  بطور انفرادی  معلم می‌گیریم، معلم سرخونه، معلم خصوصی، در سده های 17  و 18، شاهزاده های  اروپایی، کسرشانشان بود که به مدرسه  بروند و برایشان معلم خصوصی می‌گرفتند.حالا خدا را شکر همه ی بچه های  ما  شاهزاده شده اند.همه معلم خصوصی می‌خواهند. پس مدرسه و معلم سرکلاس  برای  چیست؟ در مدرسه  است که همه چیر را باید فهمید و همه چیز را باید  یاد گرفت این کارگروهی به معنای  این است که دانش  آموز  عادت  کند  با هم  شاگردی هایش  همکاری  کند. بدون همکاری  با هم  دیگر  نه تنها  کار مربوط به مدرسه  دچار زحمت  می  شود  بلکه در مجموعه ی  مسایل زندگی و جامعه هم گرفتاری پیدا می‌شود. این جا داستانی از دوران معلمی  خود  نقل می  کنم. در  سال 1326 در یکی  از مدرسه های  تهران درس  می‌دادم،در سالی  که خودم  دانشجو  بودم.یک ماه سر کلاس  رفتم و  سعی کردم در این  یک ماه  شاگردها را بشناسم.بعد شاگردها را به گروه های  سه نفری  دسته بندی  کردم  به این قرار : یک شاگرد خوب یعنی  درس  خوان، یک  شاگرد متوسط و یک  شاگرد تنبل، به آن ها توضیح دادم بعد از هر امتحانی  ورقه های  شما را جدا  تصحیح می‌کنم، ولی  نمره های  هر گروه را با هم  جمع و به  سه  تقسیم می  کنم و برای هر نفر آن  نمره  را به  حساب می‌آورم.صدای  شاگردهای خوب درآمد.آقا به من  چه دیگران درس  نمی خوانند