ریاضیات سرشار از زیبایی است و اگر کسی دلبسته آن زِیبایی‌ها شود، هرگز از آن دل نمی‌کند. این آغاز سخنرانی‌ای از استاد پرویز شهریاری است که گرچه روی سخن با دبیران و معلمان دارد، اما برای دانش‌آموزان نیز نکات بسیار جالب دارد.
ریاضیات سرشار از زیبایی است و اگر کسی دلبسته آن زِیبایی‌ها شود، هرگز از آن دل نمی‌کند. خاطره ای را از آموزگاری به خاطر می‌آورم.او از شاگردش می‌گفت : نمی‌دانم با او چه کنم. نه محبت و گذشت سرش می‌شود، نه تنبیه و تهدید! من تعجب کردم از این که معلم ریاضی در برخورد با دانش آموز تنها دو حالت را در نظر می‌گیرد. حالت گذشت و محبت یا تهدید.معلم ریاضی باید همه ی گونه های ممکن را در نظر بگیرد.یکی از حالت ها این است که وقت صرف کند تا دریابد شاگردش چقدر ریاضی می داند؟ و درست از همان جایی شروع کند که او احتیاج دارد و به تدریج جلو برود.این گونه است که راهی برای پیشرفت دانش آموز پیدا می‌شود.
برای ایجاد خلاقیت ریاضی باید بدانیم از کجا شروع کنیم. نه ابزار و وسیله ای لازم است و نه سابقه ی ذهنی.تنها چیزی که لازم است این است که فرد خود را برای درک مطالب آماده کند. مطالبی که به واقع برای هر انسانی قابل فهم است.
